Hermes kontra Rothschild - werdykt w sprawie kolekcji NFT

Spora część świata NFT wstrzymała oddech, oczekując na werdykt w sprawie między francuskim domem mody Hermès a artystą Masonem Rothschildem. Jest to pierwszy tego typu spór, w ramach którego postawione naprzeciw siebie zostały NFT i prawa do znaku towarowego. 9 lutego jury orzekło, że kolekcja NFT Rothschilda o nazwie „MetaBirkin” naruszyła prawa Hermès do znaku towarowego „Birkin”. Rothschild nie został objęty ochroną przed odpowiedzialnością gwarantowaną przez Pierwszą Poprawkę Konstytucji USA. Werdykt nie oznacza jednak końca protekcji NFT jako środków wyrazu artystycznego.

Na pierwszy rzut oka wynik może sprawiać wrażenie precedensowego, a nawet katastrofalnego dla twórców NFT. Z pewnością wydaje się on przeczyć ochronie, którą cieszą się artyści spoza obszaru NFT. Sprawa ta może być zaledwie początkiem procesu budowania tych samych granic własności intelektualnej, którym podlegają tradycyjne środki ekspresji artystycznej. Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, z czego te środki się składają, co zademonstrowało orzecznictwo. Sędzia zaznaczył, że odpowiedź ta nie powinna istnieć, ponieważ każda sprawa rozpatrywana jest na podstawie faktów.

Na chwilę obecną Chia Network zaleca wstrzymanie się ze scenariuszami końca świata. Werdykt jest na tyle konkretny i szczegółowy, że nie można go zastosować do całej technologii i szeroko rozumianej definicji sztuki. Firma wierzy, że NFT mogą zostać udoskonalone tak, aby prawa wszystkich stron (artyści, twórcy, właściciele i kolekcjonerzy, itp.) mogły koegzystować. Będzie to jednak wymagać ewolucji i rozwoju w tej przestrzeni.

Urząd Patentów i Znaków Towarowych Stanów Zjednoczonych zwrócił się do Chia Network z prośbą o komentarz w temacie zależności NFT, własności intelektualnej i artystycznej ekspresji. Poniżej przedstawiony został fragment wypowiedzi firmy, w której odnosi się do sprawy Hermès kontta Rothschild i proponuje zalecenia dotyczące dalszych działań.

Z komentarza Chia Network:

„Podczas analizy werdyktu jury w sprawie Hermès kontra Rothschild trzeba mieć na uwadze, że jest to wynik poszczególnych faktów w tej rozprawie. To samo tyczy się opinii Sędziego Racoffa odrzucającej wnioski stron o wydanie wyroku podsumowującego. W swoich instrukcjach dla ławy przysięgłych Sędzia Racoff zaznacza, że rzeczona sprawa dotyczy czegoś więcej niż słownego znaku towarowego Birkin. Chodzi tutaj również o charakterystyczny kształt i wygląd ikonicznej torebki o tej samej nazwie. Według sędziego nie podlega wątpliwości, że Rothschild reklamował niektóre NFT pod nazwą MetaBirkins, a same tokeny były powiązane z cyfrowymi obrazami pokrytych futrem torebek Birkin.

Istotnie, w przeciwieństwie do kolekcji NFT posiadających w swoich tytułach nazwy marek, dzieła Rothschilda zawierały w sobie łatwo rozpoznawalne torebki wraz ze znakiem towarowym Hermès. O ile dezorientacja klientów jest w tym przypadku wysoce prawdopodobna, o tyle decyzja jury dotycząca odmówienia Rothschildowi ochrony wynikającej z Pierwszej Poprawki z pewnością musi wynikać z czegoś więcej. Według Sędziego Racoffa Rothschildowi takowa ochrona przysługuje, o ile Hermès nie przedstawi przeważających dowodów na to, że wykorzystanie znaku towarowego Birkin służyło nie tyle dezorientacji, co celowemu wprowadzeniu klientów w błąd. Jury jest najwyraźniej pewne, że intencją Rothschilda była próba przekonania konsumentów, że jego projekt MetaBirkins jest ściśle powiązany z Hermès.

Jest to istotna kwestia. Pomimo odruchowych reakcji kilku publikacji internetowych o dobrych intencjach brak ochrony ze strony Pierwszej Poprawki nie ma nic wspólnego z tym, czy kolekcję NFT MetaBirkin można zakwalifikować jako sztukę. Sędzia Racoff zauważył, że kolekcja ta i należące do niej obrazy niewątpliwie noszą znamiona dzieł artystycznej ekspresji. Przykładem może być całkowite pokrycie torebek Birkin dodatkową warstwą futra. NFT Rothschilda stanowią artystyczny wyraz, lecz przeciętny konsument widzący tytuł kolekcji i wchodzące w jej skład obrazy niemal na pewno stwierdzi, że spogląda na Birkina."

O ile sprawa Hermès kontra Rothschild może stanowić wzór w podobnych przypadkach, o tyle prawa właścicieli marek i obowiązki twórców powinny być rozpatrywane indywidualnie. Każdy wniosek powinien zostać oparty na faktach, świadomości klienta oraz intencjach twórcy w kontekście dezorientacji konsumentów.